Hybrid-SACD - UDSACD 2247 Lees meer.
1. Where Have All The Good Times Gone!
2. Hang ‘Em High
3. Cathedral
4. Secrets
5. Intruder
6. (Oh) Pretty Woman
7. Dancing In The Street
8. Little Guitars (Intro)
9. Little Guitars
10. Big Bad Bill (Is Sweet William Now)
11. The Full Bug
12. Happy Trails
Het slopende tourschema van Van Halen – in combinatie met de productie van vier lp’s in vier jaar – bracht de Amerikaanse rockband ertoe een pauze in te lassen. Die onderbreking duurde echter niet lang. Zanger David Lee Roth was van mening dat de honger van de platenmaatschappij naar nieuw materiaal kon worden gestild door een cover op te nemen van Martha & The Vandellas’ “Dancing In The Street” en deze als single uit te brengen. Gitarist Eddie Van Halen, die geen nummer van een andere artiest simpelweg wilde kopiëren maar het wilde transformeren, stelde Roy Orbisons “(Oh) Pretty Woman” voor toen hij geen geschikte riff kon bedenken voor het Motown-nummer. Zaak gesloten? Absoluut niet. Toen Van Halens interpretatie van de Orbison-klassieker de Billboard-charts bestormde en de Top 15 bereikte, liet Warner Bros. de band weten dat er – gezien de enorme vraag – een volledig album nodig was.
Daarop trok het viertal samen met Ted Templeman naar Los Angeles om tussen januari en maart 1982 hun vijfde studioalbum op te nemen in Sunset Studios en Warner Bros. Recording Studios – in slechts twaalf dagen. Dat is het verhaal achter “Diver Down”, dat nog datzelfde jaar werd uitgebracht, direct de derde plaats in de Amerikaanse hitlijsten bereikte en wereldwijd meer dan vier miljoen exemplaren verkocht.
Van Halens succesverhaal met covers begon al bij hun met diamant bekroonde debuutalbum uit 1978. De ambitieuze aanpak die de veelzijdigheid, creativiteit, flair en het enthousiasme van de band benadrukt, komt op “Diver Down”sterker dan ooit naar voren. Het album bevat vijf energieke coverversies, waarvan er drie uitgroeiden tot grote radiohits: de krachtige interpretatie van The Kinks’ “Where Have All The Good Times Gone!”, de barbershop-kwartetparodie “Happy Trails” – oorspronkelijk van Dale Evans – en natuurlijk “(Oh) Pretty Woman”.
Tussen deze nummers bevindt zich een bonte verzameling uiterst speelse composities. Neem bijvoorbeeld het dreigende “Intruder”, geschreven door Roth op synthesizer en gedragen door Eddie Van Halen, die de tremolo-arm van zijn gitaar verdraait en een blikje “Schlitz” langs de snaren wrijft te midden van forse feedback. Of het visionaire “Little Guitars (Intro)”, waarin Eddie Van Halen een nylon-snarige gitaar bespeelt en een klassieke flamencotechniek imiteert door snelle tremolo-aanslagen op de hoge snaren te combineren met hammer-ons en pull-offs op de hals. Altijd zijn tijd vooruit componeerde hij “Cathedral” al ruim vóór de opnames van “Diver Down”. Voor het album paste hij het stuk aan door met zijn linkerhand de noten op de toets te spelen terwijl hij met zijn rechterhand tegelijkertijd de volumeknop op en neer draaide. Die knop kwam aan het einde van de tweede take vast te zitten, maar het beoogde effect – een klank die doet denken aan een kerkorgel – werd perfect vastgelegd.
De met zorg geremasterde heruitgave van “Diver Down” uit MoFi’s studio in Californië presenteert deze rockklassieker met indrukwekkend realisme, ongebreidelde dynamiek en een voorbeeldige helderheid en detaillering. De strikt genummerde Hybrid SACD, verpakt in een hoogwaardige mini-LP-stijl gatefoldhoes, laat het werk van Ted Templeman optimaal tot zijn recht komen. Met MoFi’s Hybrid SACD biedt “Diver Down” meer luisterplezier dan ooit tevoren – volume omhoog!
